Kendime Not
Nelere anlam yükleyeceğimi bilmiyorum... İnsanların yüzüme bakıp yalan söylemelerine mi? Yoksa gerçekten beynimde onlara inanmış rolü yapabilmeme mi ? Ne zaman iyi niyetimle birine yaklaşsam hep kaybeden taraf oldum ... İnsanlara güvenmek gerek, inanmak gerek dedikçe en ağır darbeleri yedim... Artık tamam susuyorum ve yıldızları üstüme örtüp sessizliği dinliyorum ... Tamam bir kelime daha etmeyeceğim ... Tamam siz haklısınız deyip kabullenicem ... Tamam bu da geçer diyip diyip yüzüme gülen yüzlü maskeler takıcam ... Ağlamak isterken neden gülmek zorundayım onu da anlamış değilim ... Ben gerçekten yoruldum ... İnsanın vicdanı yorganıdır ... Hiç mi üşümüyorsunuz ??? Hiç mi uykunuzda rahatsız olup uyanmıyorsunuz ??? Yine güven paranoyalarına dönüşen bir benlik , yine gülüp geçen ifadesiz bir surat , yine öylesine yaşayan bir beden ... Cümlelere hayallere anlam yüklemeyin !!! Hayat bu yalanların etrafında akıp gidiyor !!! Bugün kendime bir not yazıyorum; Geleni de kabul et gideni de ...
